Vind jij jezelf alweer hier en daar of misschien zelfs regelmatig terug in de rat race, in je automatische piloot of in je oude patronen nu corona langzaam weer meer ruimte geeft aan het leven?
Vraag je je wel eens af of dit het nu is in het leven, of je eruit haalt wat er in zit of in ieder geval wat jij eruit halen wil?
Leef je van weekend naar weekend of van vakantie naar vakantie? Voel je je tevreden of vínd je eigenlijk vooral dat je dat moet zijn? Maak jij je verlangen en dromen waar of zijn het vooral beperkingen, vastgeroeste overtuigingen, anderen en een constante rem die je jezelf oplegt die je leven vorm geven?
Hoe hard en moeilijk misschien ook, je hebt altijd een keuze.
Het leven is soms gruwelijk hard en zeker niet maakbaar, vooral als het gaat over verlies, ziekte en overlijden. Maar wanneer het aankomt op het grootste deel van de invulling van ons dagelijks leven – ons huis, ons werk, onze partner, onze vrienden, de mensen waar we ons mee omringen en de manier waarop we dat doen, ons zogenaamde druk zijn/hebben en ga zo maar door – is er niets of niemand die ons met een ketting vastketent aan de situatie zoals die is. En toch zijn we maar al te vaak geneigd vooral door te gaan op het pad dat vertrouwd voelt en de minste weerstand geeft. En is ons brein (ook het mijne ✔️) meesterlijk goed in ons vooral wijsmaken dat het nu eenmaal is zoals het is, in het produceren van enorme beren op de weg en in het ons weghouden van wat mogelijk ‘mis’ zou kunnen gaan.
En dus vervallen we ook na deze bijzondere tijd waarin zoveel stil viel in onze automatische piloot, doen we vooral wat er van ons verwacht wordt, rennen we opnieuw heerlijk druk door in onze rat race en gaat ondertussen het leven zoals we het zelf graag zouden willen ervaren in alle kleine én grootse dingen pijnlijk genoeg eigenlijk aan ons voorbij.
Zeker niet makkelijk of eigenlijk zelfs vaak mega moeilijk, ook bij mij borrelt vaak genoeg nog flinke weerstand op, maar wel zo waar als een bus: je hebt altijd een keuze.
Mijn kleine keuze van onlangs: temidden van (nog steeds!) een berg inhaalwerk en een roodgloeiende telefoon, haast boos naar me starende late administratie (yikes), intens verdriet om en gemis van dierbaren, lastige financiële keuzes, stuiterende 3&7 jarigen, een huis dat veranderd is in een zandbak en nog te vouwen was voor een half leger tóch kiezen voor het maken en nuttigen van een heerlijke cocktail in de stralende
️ en mezelf even ananas queen kronen in het midden van alles wat het leven brengt en is. Zo simpel kan het zijn, over and over again.
