Deze spreuk vind ik zo krachtig! Hij hangt op mijn inspiratie bord en ik haal hem regelmatig (voor mezelf) aan.
Als mens zijn we enorm geneigd toe te gaan naar wat we prettig vinden en weg te bewegen van wat we vervelend vinden. Onze angsten en zorgen zitten ons meer dan eens in de weg. Is het niet omdat we er alles aan doen er niet mee geconfronteerd te worden, dan is het wel omdat we er zo door overrompeld worden dat we er bijna in verzuipen. En zelfs als we het idee hebben dat we niet heel direct last van ze hebben, diep van binnen broeien ze toch en hebben ze enorme invloed op ons denken en ons gedrag.
Ik noem mijn angsten en mijn zorgen mijn monsters. Sommige zijn kleine, verlegen, zachte monstertjes; andere zijn donkere, schreeuwende, harige gluiperds. Hoe dan ook, wanneer ik met ze dans en spreek en zoals ik het zelf zeg: ze in de ogen kijk, komt er ruimte. Ruimte om kleine en grote waardevolle keuzes te maken, ruimte voor rust en ruimte voor plezier!
Dansen met je angsten, spreken met je zorgen – je monsters in de ogen kijken, zie je het zitten?
