Hoe meer ik er bij stil sta, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat de uitdrukking niet “to wrap your head around something”, maar “to wrap your heart around something” zou moeten zijn.
Hoe hard ik ook vanalles met mijn hoofd bedenken kan en hoe logisch dat alles ook lijken mag…, zolang mijn hart het niet zo voelt is het voor mij niet waar.
Dus in plaats van eindeloos worstelen met de (heus soms ook wijze) raad die m’n brein me continu aandraagt en alle ideeën over hoe wel of hoe niet, maak ik ruimte voor wat mijn hart me zegt.
De afgelopen weken word ik er maar weer eens al te hard met mijn snuffer op gedrukt: de kunst van leven en dealen met wat het leven me brengt zit ‘m niet in de overtuigingen van mijn hoofd, niet in alles wat ik rationeel bedenken kan; die zit ‘m in wat mijn hart voelen kan.
Alleen daar kan ik echt mijn pijn, verdriet en angst aankijken en mijn verlangen, liefde, vertrouwen en geluk voelen. En manmanman, de ware mix die van daaruit volgt tussen hoofd en hart: unstoppable!
Dus mocht je me zoeken… ik zit voorlopig even ergens waar er na mij niets meer is… op een willekeurig bankje te luisteren naar mijn hart en het te wrappen om alles wat er is. Of niet meer is.
