Links is manlief, rechts ben ik vandaag…
Mijn week begon maandag al met het willen nemen van een Incredible Mind Control Mint. Ik voelde het direct toen ik opstond: spanning gierend in mijn lijf en gedachten razend door mijn hoofd.
Gister voelde ik me al een stuk beter, de storm was wat gaan liggen. Maar echt rustig, gefocust of lekker in mijn vel kon ik het ook niet noemen.
Vandaag ging ik vol goede moed aan de slag, maar al vrij snel liep ik vast. Twijfel slaat dan ineens toe, mijn creatieve oplossingen lijken totaal nergens op te slaan, ik raak mijn gedachtengang kwijt terwijl ik praat en de gedachten buitelen over elkaar heen in mijn hoofd.
Gelukkig is daar dan mijn coach Kim (ja, ook coaches hebben coaches!) die met sprankelende ogen me er weer even aan herinnert om bij mezelf te rade te gaan waarom ik doe wat ik doe, wat ik graag wil en hoe ik mezelf daarbij in de weg kan zitten.
En ineens komt daar weer wat ruimte. Mijn gedachten zijn nog steeds warrig, mijn creatieve oplossingen nog niet zo creatief als wanneer ik ze bedacht en ik voel me behoorlijk moe, maar vast zit ik niet meer!
Vanmiddag laat ik de boel de boel. Ik heb vanochtend een berg verzet: ik doorzie mijn patroon (de aanloop hiernaartoe, best pijnlijk om te zien), herken mijn reacties en besluit bij deze niet in mijn gebruikelijke valkuil van vol door jakkeren te stappen. Even een pas op de plaats, glimlachen om die gedachten warboel en morgen met frisse moed en energie de schouders er weer onder!
