Mijn visie
Je mentale gezondheid is van onschatbare waarde. We zouden een vredige en gezonde geest nergens mee willen ruilen en toch behandelen we hem vaak niet zo! Waarom komen we vaak pas in actie als het zo of zelfs té laat is? Als we oververmoeid raken, we de stress echt niet meer de baas kunnen, geen richting of betekenis meer kunnen geven aan ons leven of zelfs met angststoornissen of depressie te kampen komen? Waarom rust er een taboe op openlijk uit komen voor de worstelingen die we hebben in ons hoofd en actief te zorgen voor onze geest? Hoezo begrijpt men wel dat je rust moet houden en moet herstellen als je een been breekt, maar geldt dit niet voor de breuken en pijnen die we in ons hoofd (en ons hart en ziel) kunnen hebben?
Ik sta er vaak verbaasd van hoe nog niet normaal of niet geaccepteerd het is om actief te investeren in je mentale gezondheid. Als ik vraag aan mensen die ik begeleid of ze sporten of bewegen om zich lekkerder te voelen in hun lijf, is het antwoord heel vaak “ja”, al is het maar een keertje extra de fiets naar werk of een ommetje tijdens de lunch. Als ik vervolgens vraag of ze iets dergelijks ook voor hun geest/hoofd/mentale gezondheid doen, wordt het al een heel ander verhaal. Meestal gaan er 1 of 2 handen op van mensen die actief en bewust bezig zijn met zelfzorg voor hun geest; er zijn er altijd die aangeven dat ze door voor hun lijf te zorgen, ze ook voor hun geest zorgen (ben ik het deels mee eens); een aantal mensen geeft aan dat het ze best wel interesseert maar ze niet structureel tijd en energie investeren en dan is er altijd een groep die blijkt eigenlijk helemaal niet zo (actief) te zorgen voor hun geest.
Dit kan en moet anders! Zoals het meer en meer normaal is om voor je lijf te zorgen, zo moet het ook normaal zijn om dat voor je geest te doen. Het leven, in de vorm van de externe wereld én onze eigen innerlijke, kent stralend mooie kanten en heftige donkere kanten. Het hoort er allemaal bij.
In een tijd waarin de druk om te presteren vaak hoog is en alles kan en mogelijk lijkt, is het des te belangrijker rust en vrijheid te vinden in jezelf, in de ervaring die je hebt; als in het oog van de orkaan. Een betere wereld begint in je hoofd.
Mijn achtergrond
Mijn levenspad heeft mij soms wel eens zorgen gebaard. Het lijkt wel een soort lappendeken waarbij de verschillende stukken niet eens altijd even goed en netjes aan elkaar lijken te zijn genaaid. Opgegroeid in een dorp in Zuid-Limburg woonde ik vanaf mijn studententijd niet langer dan een jaar in hetzelfde huis en maximaal 3 jaar in dezelfde stad en voelde ik mij als inwoner thuis in Utrecht, Den Haag, Leiden, Amsterdam, Haifa, Caïro en Lissabon. Met een weekendtas onder de ene arm en twee katten onder de andere ging ik het avontuur aan waar het me aantrok. Van een bachelor in de sociale wetenschappen met een focus op (neuro)psychologie en taalontwikkeling vervolgde ik mijn studiepad in de Arabische taal en cultuur en islamologie. Via het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Egypte ging ik naar een NGO op het gebied van maatschappelijke vraagstukken in Utrecht. Om vervolgens te vallen voor een Portugees en mijn leven opnieuw om te gooien en in Lissabon als communicatie adviseur van een modern kunstenaar aan de slag te gaan. Ondertussen zijn we met een verder uitgebreid gezin neergestreken in Maastricht. Terug naar mijn roots: wie had dat gedacht?
Nu werk ik alweer 4 jaar met onverwacht plezier als praktijkmanager in een gespecialiseerde tandheelkundige kliniek. Maar – geheel in lijn met de aard van mijn beestje – kriebelde er de afgelopen jaren toch weer iets. Psychologie, talen, internationale relaties, het Midden Oosten, maatschappelijke vraagstukken, moderne kunst en zelfs de tandheelkunde bleken hartstikke interessant, maar mijn droom en mijn passie vond ik in mijn banen nog niet volledig! Maar in al die verschillende achtergronden was er wel steeds een terugkerend fenomeen dat mij het meest bezig hield: het gedrag van de mens en dan vooral de manier waarop de mens gemotiveerd wordt, omgaat met zijn angsten en zich verhoudt tot de grillen van het leven.
In mijn omzwervingen en de situaties die het leven mij toespeelde vond ik zelf rust en richting in de principes van mindfulness en ACT. Of het nou ging en gaat om het maken van levensveranderende keuzes, het ontdekken van mijn passies en krachten, of het omgaan met het verlies van ons zoontje Milo; mindfulness en ACT waren mijn basis voor geestelijke zelfzorg en zorg(d)en ervoor dat ik mijn angsten, onzekerheden en verdriet kon en kan omarmen en mijn mooiste leven kan leven. Dagelijks vind ik mijn balans en koers in het hectische leven met een baan, een startend bedrijf, twee jonge kinderen, een hond, sport, ambities, familie en vrienden in aandacht en de overige zuilen van ACT. En dat gun ik simpelweg iedereen!
In de afgelopen jaren heb ik daarom, naast persoonlijke ontwikkelingstrajecten, mijn kennis en kunde verder uitgebreid door het volgen van een opleiding tot (gecertificeerd) mindfulness trainer/coach, ACT trainer/coach en Enneagram Practitioner/coach voor particulieren én bedrijven.
Ik ben, ook in mijn werk als trainer/coach, optimistisch, praktisch en nuchter ingesteld. Ik ga het leven met een dosis humor aan en gebruik dat ook in mijn werk. Ik hoor vaker terug dat ik niet-oordelend, warm, geïnteresseerd, vrolijk en energiek ben. Daarnaast zet ik ook kalmte, rust en stilte in. Ik hoop je de ruimte te kunnen bieden om te zijn en te onderzoeken wie jij bent.
Voor mij zijn kernaspecten van de trainingen dat:
- we op zoek gaan naar de toepasbaarheid van mindfulness en ACT in jouw leven (in mijn ogen is het geen one size fits all)
- het soms zo droog of zweverig klinkende “oordeelloos gewaarzijn” vertaald wordt naar het opmerken van jouw reactieve gedragspatronen en van daaruit bewuste keuzes kunnen maken
- je vaardigheden leert of verder uitbreidt die je helpen jouw monsters (angsten, zorgen, onzekerheden) in de ogen te kijken en jouw mooiste leven te leiden.
Ik kijk ernaar uit je te verwelkomen!
Anne
