Ken je die spelletjes waarin je een keuze “liever X, of liever Y” wordt voorgelegd? Ik vind ze vaak fascinerend. Ergens kunnen ze raken aan een helder instinctief gevoel, soms zweven ze abstract rond. En meestal gaat het over dingen waar je in het echte leven niet over na hoeft te denken.
Ineens zwerft er de afgelopen week één door mijn hoofd, waar ik al vaker alleen en met anderen soms wat gekscherend over gefilosofeerd heb: liever blind of liever doof? Al m’n hele leven heb ik niet de beste ogen en al zo’n 20 jaar kan ik door een maffe oogaandoening in m’n late tienerjaren haast niet van m’n bed naar de wc zonder bril, dus bij die ogen kon ik me al wel iets voorstellen. Dat ik me, op mijn 36e, plotsklaps iets zou kunnen voorstellen bij het orenvraagstuk kwam in mijn bizarste dromen niet voor. Wie verzint dat ook? Dat er zoiets bestaat als sudden deafness? En wie verzint dan dat, zoals in mijn geval, het stuk gehoor dat het wel nog lijkt te doen zo hard zijn best doet samen met je brein dat het niet stil is of moeilijk wordt geluiden of stemmen te horen door die doofheid, maar dat je juist compleet overweldigd wordt door een immens onbeschrijflijk lawaai? Al 10 dagen lang bevind ik me (in mijn mooie mindfuck natuurlijk) ofwel constant in een Boeing747 en ben ik dus al 240 uur onderweg naar een waanzinnige bestemming, ofwel in de schaarse, beter hanteerbare momenten voelt het alsof ik al 10 dagen lang net een club uit kom rollen waar ik eindeloos lang net naast de speaker uit mijn dak heb staan gaan. Hoe ironisch dat dat nou net de 2 dingen zijn die ik in het afgelopen corona jaar zo heel erg mis…
Ik geloof er in dat alles wat er in je leven gebeurt, je iets vertellen en leren wil. Het zal nog wel even duren voor ik helder heb wat dat in dit geval is.
Voor nu in ieder geval deze wie weet waardevolle randomness in mijn comments:
– Luister naar je lijf en geloof er in. Al klinkt je gevoel of verhaal nog zo absurd en lijkt het alsof je enigszins gekke Henk bent, als het diep in je ratelt dat er iets niet klopt, doe er iets mee
– Mocht je me in de komende dagen op een zeldzaam moment buiten tegenkomen en reageer ik niet of vind je me een botte boerin, vergeef me, ik sta waarschijnlijk enorm mijn best te doen die prachtige bestemming of heerlijke club voor me te zien terwijl ik tegelijkertijd enigszins normaal probeer te functioneren
– Sit with your shit, wat mij betreft altijd al de manier om een waardevolle invulling aan je leven te geven en uit die automatische rat race te stappen waar velen zo hard in door rennen; nu vind ik hem nog raker dan ooit
– En, voor nu last but not least, vergeet niet lieve mensen, to give a fuck. Give a fuck om de magical shit in je leven en wees dankbaar voor de kleine (en daarmee vaak grootse) dingen in je leven of dingen die vaak zo vanzelfsprekend lijken, zoals die gekke schelpjes aan de zijkanten van je hoofd. En give a fuck om de mensen om je heen, al word je nog zo overladen door je eigen dagelijkse beslommeringen of echte zeik, iedereen dealt wel met iets and we’re all just trying to walk each other home. Ben er voor elkaar en leer zijn met elkaars pijn.
O ja, en als je een duimpje of 2 voor me missen kunt, kom maar door
#lieverblindoflieverdoof #mindfuck #serieus? #pretmetprednison #SSNHL #duimen #metalle10devingertjes #endeteentjes #wantditsucks #andimscared
